Wat ik fascinerend vind van fotografie is dat het een snelle momentopname kan zijn, je ziet iets, je pakt snel je camera en het speciale moment is vastgelegd in een foto en komt nooit meer terug.

Aan de andere kant zijn sommige foto’s het resultaat van 200 keer proberen. Voor de eerste serie hebben we een foto van een hand genomen die met drie dobbelstenen speelt. We wilden het perfecte plaatje schieten met de nadruk op de drie dobbelstenen in beweging. Het duurde eindeloos, terwijl we in mijn woonkamer op het vloerkleed zaten, wat je ook op de achtergrond ziet.

Dus voor mij is fotografie beiden, spontaniteit en precieze planning.

Mijn favoriete foto zit in de eerste serie en is de tijger die een bad neemt. Het ziet er zo perfect relaxed uit; er ligt een blaadje op zijn hoofd. Ondanks dat de foto is gemaakt door een ruit in de dierentuin van Hannover lijkt het heel natuurlijk. En ik ben ook fan van de beide wilde katten (vooral de tijgers) en de wilde honden (wolven).

In de tweede serie heb ik twee favorieten: de kitesurfer op de Noordzee, wat een voorbeeld is van een momentopname. Ik had alleen mijn kleine camera bij me en de zon was erg fel en reflecteerde op het wateroppervlak zodat ik zelfs niet kon zien of de surfer er wel op stond toen ik klikte.

De tweede is het ei. Dit is één van de foto’s die eindeloos duurde voordat het perfect was, genomen in de late middagzon op mijn balkon. Het nam zoveel tijd dat het ei aan het eind bijna was gekookt door de zon, wat je ook aan het oppervlak kan zien. Maar de perfecte reflecties in sterrenvorm maken het geweldig.

Frauke en ik hebben zoveel plezier in het maken van de foto’s voor de series. Dus mijn wens is dat we gewoon door kunnen gaan met het maken van nieuwe series, voor het plezier dat we hebben als we ze maken, of het bespreken van de selectie voor de volgende serie.

Er zijn zoveel fijne momenten. In sommige groepen, waar de deelnemers elkaar al enigszins kennen, laten we ze twee foto’s kiezen die ze leuk vinden. En dan gebruiken ze deze niet voor hun eigen introductie maar dan moet hun buurman zijn/haar leven verbinden aan deze foto’s, spontaan. Als je maar vijf seconden hebt om daar over na te denken, onthullen mensen soms details die erg grappig zijn of verrassend en niet zouden ontstaan als het gepland zou zijn.

Een andere moment dat mij echt raakte was toen een dierbare collega mij foto’s stuurde vanuit Afghanistan waar hij de foto’s gebruikte voor een groep en ze daar achter liet. Beseffen dat de kaarten echt wat betekenen voor mensen over de hele wereld is fantastisch.

Ik geniet er enorm van om te bepalen waar de focus moet liggen; waar wil ik de aandacht van de kijker op vestigen?

Heel vaak heb ik mijn “beeldmodus” aan en zie ik overal potentiele foto’s. Soms ben ik de enige die gefascineerd is door een beeld dat ik zie, en soms zien ook andere de schoonheid en magie erin. Soms is het spontaan, ik zie iets en daar is de foto. Op andere momenten duurt het even om de foto samen te stellen.

Ik geniet ervan om na te denken over welke hoek ik moet kiezen, welk moment te grijpen zodat de kijker in het plaatje wordt getrokken. De foto een verhaal laten vertellen en dynamiek laten zien. Ik hou er ook van om momenten vast te houden, die speciale uitdrukking op een gezicht als mensen interactie hebben of een betekenisvol gebaar.

Mijn favoriete foto van serie 1 is die van de gevouwen handen. Ik herinner me nog levendig het moment waarop ik de foto nam. Ik zat in de tuin met mijn oma en we vierden haar 95^ste verjaardag. Ze vertelde verhalen over haar leven en had niet door dat ik deze foto had genomen. Haar handen vertellen het ongelooflijke verhaal van haar leven. Ik vind het fijn dat het verhaal bij deze foto het betekenisvol maakt op een ander niveau.

In serie 2 is het de rots in zee. Ik zie zowel enorm veel kracht en energie in deze foto als kalmte en weidsheid. Ik hou van de combinatie van contrasten.

Ik droom er van dat steeds meer mensen over de hele wereld ervan genieten om te werken met de kaarten. Ik zou het fijn vinden om te ontdekken wat het verschil maakt als men de kaarten gebruikt. En ik wil graag manieren verkennen en ontwikkelen hoe de foto’s mensen kunnen ondersteunen in hun leerproces en ontwikkeling

Ik kan niet echt dat ene moment kiezen, aangezien het op verschillende niveaus zo verrijkend is. Ik geniet altijd enorm als ik zie dat de kaarten over de hele wereld worden gebruikt, in verschillende culturen en onderscheidende groepen. Het voelt altijd alsof een stukje van mezelf ook daar is. Ik zie mensen die ik nog nooit heb ontmoet en waarschijnlijk ook nooit zal gaan ontmoeten. En deze mensen houden foto’s in hun hand die iets voor mij betekenen. Daar word ik blij van.